#: locale=nl
## Tour
### Description
tour.description = Kette und Schuss - Virtual Expo - CC Binder (Puurs,BE)
### Title
tour.name = Kette und Schuss
## Media
### Title
album_340C4EAE_23D9_6CEE_419D_69CC9DDB81C7.label = Photo Album Pag_01
panorama_1221F322_1E2C_54A1_41BA_A35185DA6ED6.label = Pano_13
panorama_122B8D39_1E2D_ACA3_41B1_E3D8A844AC9A.label = Pano_10
panorama_12396721_1E2C_FCA3_41A2_E65073E4CA72.label = Pano_12
panorama_123C276E_1E2C_5CBE_4183_B4A707F0F208.label = Pano_14
panorama_158B4FDD_1E24_6BE3_41B5_89EC3FAB69BA.label = Pano_02
panorama_15C1F30A_1E23_F461_418C_946B70138117.label = Pano_06
panorama_15D8C6C1_1E2C_5DE3_4188_31D470D41F75.label = Pano_08
panorama_15DF1C80_1E2C_EC61_41B3_595BDE602CA4.label = Pano_09
panorama_15DFF90D_1E2C_7463_41BC_59588B86FDD0.label = Pano_11
panorama_15E25B1C_1E24_B461_41B2_D16E07CCE66D.label = Pano_03
panorama_15E3FC02_1E24_6C61_41B6_642936BF917B.label = Pano_05
panorama_15E90F5B_1E24_ACE7_4141_0BA19E3491E3.label = Pano_04
panorama_15F069B7_1E23_B7AF_41A5_39B203177E77.label = Pano_07
panorama_384DDC8C_2349_6C92_41B2_1F991A112795.label = Pano_01
photo_C18FDFBB_DD09_E4DF_41E2_4C4AC974227C.label = Sit and tell of signs and symbols, 2020_Gommaar Gilliams
photo_C1D04020_DD1E_BBE9_41E2_25E7E38A3FD3.label = Unnamed (opvragen)_Mirre Yayla Séur
photo_C45C7393_DD1F_5CA8_41E4_91ACDB12250B.label = S.O.S. for love, 2019_Delphine Deguislage
photo_C483E166_DD0A_BC68_41E2_6A7C1470853F.label = Soul Masks, 2010_Madeleine Wermenbol
photo_C48CB8E3_DD0A_EC6F_41E6_0ACD6CBA7985.label = Barbette, 2018_Caroline Achaintre
photo_C4C1F1BE_DD39_5CD9_41C3_01683D63B7D1.label = Hey Jute, 2017_Alexander Marinus
photo_C4EF2E8E_DD09_E4B9_41B6_0AE53C12B515.label = Soul Masks_,2010_Madeleine Wermenbol
photo_C55345ED_DD1B_647B_41CA_807BE85FDE9F.label = DK Botte, 2019_Dialogist-Kantor
photo_C618452D_DD0A_E5FB_41BD_3F6FB8C225B8.label = Unnamed2 (opvragen)_Mirre Yayla Séur
photo_C6247DC4_DD0E_E4A9_41EA_52FBB7CF440B.label = The Pretense of Presence, 2018_Mirre Yayla Séur
photo_C678E2C8_DD1B_FCB9_41D8_BBDC11A73744.label = Uncle-Chair, 2005_Franz West
photo_C773D18F_DD07_7CB7_41DE_3F1988B0BBA4.label = What Heaven Looks Like, 2019_Ilse Van Roy
photo_C785A435_DD09_5BE8_41DE_84C2A0F88F56.label = Ode, 2001_Victor Alimpiev x Marian Zhunin
photo_C787F785_DD3A_A4B6_41DE_2A4CA4364359.label = Walking Stick, 2014_Freddie Robins
photo_C8020B55_DD06_ADA8_41E0_9442050D5548.label = Netkousen_Ilse Van Roy
photo_C8162391_DD07_5CA8_41E4_67A77BDA1E0C.label = Leave no-one behind, 2020_Hilde Overbergh
photo_C8DDE416_DD19_5BA9_41E3_7456E834D1CE.label = Knitting creations_Annie Wintein
photo_C9398ECE_DD06_A4B9_41D8_BB8F3D7FF70A.label = CC, 2019_Christophe Coppens
photo_C95FC445_DD1B_DBAB_41E6_1C66C62E030F.label = NT (sbp 19.25), 2019_Achim Kobe
photo_C9F87C2B_DD1A_EBFF_41B9_1F9DFCFDAC9C.label = NT (sbp 19.23), 2019_Achim Kobe
photo_CB752BDD_DD09_6C5B_41E0_ABAAD5A44F01.label = Arrows, 2002_Kinoshita Suchan
photo_CBB604C4_DD0A_A4A9_41DE_A4210619CE1F.label = Alignment, 2015_Sofie HaesaertsV2
photo_CEA1675B_DD3B_E45F_41C7_42C656FF5493.label = Cecil, 2014_Freddie Robins
photo_F0B371A8_E4A1_5C79_41C5_FEF0A60AF8D8.label = P1133728
photo_F73F351F_E4A1_4457_41E3_95DC4FDF88F2.label = Frame_ipadfilm_clean - kopie
photo_F7B0F36C_E4A1_BCFA_41D8_728371C67121.label = Be afraid, 2019_Freddie Robins
video_0E081792_1F56_AAC9_41B7_A6AA34AA757E.label = New Intro film
video_24526F0F_29EF_5282_41B5_3DFEAC70E555.label = New Intro film_small
video_2E64DC41_2004_9CE7_41A5_4C9A16FC5550.label = Booklet_animation
video_399C8237_235B_77FE_41B2_6C4BA9A41B15.label = TV_ready_play
video_C1D72090_D75A_1C52_41E5_3BFD6EBF6AF8.label = Pijlen_backwards
video_C6AC68FD_D7BA_2DD2_41C5_2E46EB3D60E8.label = Projectiefilm_3Min
video_C7EA7EBB_D74E_2456_41D3_9BFA91570B3F.label = Pïjlen
video_CAE84EB7_DD09_64D7_41E4_AFBFC9CFB5BD.label = 360_instructions_semitransparant
video_D59D2514_DAA3_FC77_41E2_8AD472E12150.label = Video_on_ipad
video_D93AB5E1_D756_27F2_41E6_5990FEC59110.label = Muur
video_F4A660A3_E003_6D82_41E1_601BA2FC7144.label = Frame_ipadfilm_clean
video_F4BF339B_E000_9382_41E7_3D588E0B66ED.label = Ode, 2001_Victor Alimpiev x Marian Zhunin
video_F70FFA53_E4A0_CC2E_41CF_DE1DA3497AC4.label = Frame_ipadfilm
## Popup
### Body
htmlText_C156B024_DD06_BBE9_41E9_73F6420BBE59.html = Sit and tell of signs and symbols, 2020
---
Gommaar Gilliams
Visit the website:
Uncle-Chair, 2005
---
Franz West
Het idee dat kunst moet worden ondervonden of ervaren loopt als een rode draad door het werk van Franz West. Zijn beelden nodigen de toeschouwer uit om ze te bekijken en te gebruiken als functionele objecten. Zijn werk zet ons aan het denken over onze leefomgeving en de sociale en persoonlijke activiteiten die er plaatsvinden. De kunstenaar streeft naar een soort interactie tussen het kunstwerk en de toeschouwer, tussen object en onderwerp. Deze wederkerigheid moet van de kunst een open en interactief proces maken.
The idea that art must be encountered or experienced is a common thread running through
Franz West’s work. His sculptures invite the spectator to look at them and to use them as functional objects. His work makes us think about our living environment and the social and personal activities that take place there. The artist sets out to create a sort of interaction between the artwork and the spectator, between object and subject. This reciprocity is supposed to make art an open and interactive process.
Collection M HKA, Antwerp
Visit the website:
Hey Jute, 2017
---
Alexander Marinus
Een op maat gemaakt kussen gemaakt van ruwe jute vezelbundels die aan elkaar zijn genaaid
en gevuld met afval vezels van het kammen en borstelen. Het lange, glanzende kussen toont het potentieel van de vezel in zijn zuiverste vorm. De lengte van het kussen is de gemiddelde lengte van de jutevezel.
A bespoke cushion crafted out of raw jute fibre bundles stitched together and stuff ed with waste fibre from combing and brushing. The long, lustrous cushion showcases the potential of the fibre in its purest state. The length of the cushion is the average length of jute fibre.
#rawjute #rawfibre #rawtextile #rawcraft
#textiledesign #experimentaltextile
#experimentalcraft #hybridtextile #textileobject
Visit the website:
Soul Masks, 2010
---
Madeleine Wermenbol
In het licht van Covid-afsluiting, werken de transparantie van innerlijke stemmen die luidruchtig voortkomen uit de wortels van mentale werelden - verstrikt onder de huid in zwart, alsook wit en briljante kleuren– samen om nieuwe paden te ontrafelen, als pelgrims geleid door de langzame maar gestage textuur van het maken. #NewFuturesPossible.
In the face of Covid-concealment, transparency of inner voices stemming loudly from the roots of mental worlds – entangled underneath the skin in black, white and brilliant colours collaborate to unravel new pathways, as pilgrims guided by the slow but steady textility of making #NewFuturesPossible.
Yesterday’s seafront shores:
Appealing visions of distant destinations.
Tomorrow’s lucid dreams
Reappearing truths of instant meditations, on
the present condition
Interwoven surfaces of the visible realm the
intangible reality of our daily explorations on Spaceship Earth.
Do they scare us, or rejuvenate our senses, as tiny droplets of rainbows
connecting our souls with threads and wires, lines and patterns
safeguarding the surface of our internal longing – unrecognised,
in the shine of human beings, Unique #SoulMasks
– reveal timeless condensations unlocked – released from the perspective
of social distance and mental isolation.
Text: Wim Wauman
Visit the website:
Barbette, 2018
---
Caroline Achaintre
Caroline Achaintre is een mixed media kunstenaar die in Londen woont en werkt. Haar werk is sterk gebaseerd op het Primitivisme en Expressionisme. Geboren in Toulouse en opgegroeid in de buurt van Neurenberg, behaalde Achaintre een beurs aan de Kunsthochschule in Halle, kwam vervolgens naar Londen om te studeren aan het Chelsea College of Arts en vervolgens aan Goldsmiths, University of London voordat ze een studio in Homerton, Oost-Londen, oprichtte. Veel van haar eerdere werk was name wol, en Primitivist in stijl, ook installaties gerealiseerd, papier en keramiek. Veel van op tradities van carnaval- en het potentieel om zowel de trekken als af te stoten. Ze voor diverse residenties en stelde haar werk op vele locaties waaronder Gallery in Londen, Cell Project Birmingham’s Eastside Projects.
Caroline Achaintre is a mixed media artist living and working in London. Her work draws heavily on Primitivism and Expressionism. Born in Toulouse and brought up near Nuremberg, Achaintre obtained a scholarship at the Kunsthochschule in Halle, then came to London to study at the Chelsea College of Arts and then at Goldsmiths, University of London before establishing a studio in Homerton, East London. Much of her earlier work was in textiles, particularly wool, and Primitivist in style, though she has also worked in installation, and also in ink on paper and ceramics. Much of this work draws on traditions of carnival and tribal masks and the potential to both attract and repulse through the materials. She has held a number of residencies and exhibited in a number of locations, including London’s Saatchi Gallery, Cell Project Space (London), Birmingham’s Eastside Projects, and as part of the eighth British Art Show.
Visit the website:
Soul Masks, 2010
---
Madeleine Wermenbol
In het licht van Covid-afsluiting, werken de transparantie van innerlijke stemmen die luidruchtig voortkomen uit de wortels van mentale werelden - verstrikt onder de huid in zwart, alsook wit en briljante kleuren– samen om nieuwe paden te ontrafelen, als pelgrims geleid door de langzame maar gestage textuur van het maken. #NewFuturesPossible.
In the face of Covid-concealment, transparency of inner voices stemming loudly from the roots of mental worlds – entangled underneath the skin in black, white and brilliant colours collaborate to unravel new pathways, as pilgrims guided by the slow but steady textility of making #NewFuturesPossible.
Yesterday’s seafront shores:
Appealing visions of distant destinations.
Tomorrow’s lucid dreams
Reappearing truths of instant meditations, on
the present condition
Interwoven surfaces of the visible realm the
intangible reality of our daily explorations on Spaceship Earth.
Do they scare us, or rejuvenate our senses, as tiny droplets of rainbows
connecting our souls with threads and wires, lines and patterns
safeguarding the surface of our internal longing – unrecognised,
in the shine of human beings, Unique #SoulMasks
– reveal timeless condensations unlocked – released from the perspective
of social distance and mental isolation.
Text: Wim Wauman
Visit the website:
What Heaven Looks Like, 2019
---
Ilse Van Roy
Darling Melusine
Source of Inspiration
Life giver and destroyer
Sister Agnes, Sweet Mother
Of memory and imagination
Trismegistus, Tacitus and Saints
Dearest brothers from another mother
For beauty we no longer
Compete with you
The law of attraction
Lures to travel beyond the leaves
Ascending the Tree of Heaven
Counterpoints and stepstones on a scale
Rooted ladder of promise
A Play with Arts and Crafts
Symphonic composition of the Fourth Way
Traces of peanuts scattered aground
Feet ben exploring eight Paths of Glory
Space Cowboys and Indians
Challenge of the unknown
Of wild, forbidden pleasures
Is This What Heaven Looks Like?
— Wim Wauman
Visit the website:
S.O.S. for love, 2019
---
Delphine Deguislage
I WANT TO BE LOVED
SO MUCH
SO BAD
INFINITELY
UNCONDITIONALLY
I'M AFRAID OF SHARING INTIMACY I'M AFRAID
TO SHOW YOU MY VULNERABILITY AFRAID YOU WOULDN'T
LOVE ME
Visit the website:
Uncle-Chair, 2005
---
Franz West
Het idee dat kunst moet worden ondervonden of ervaren loopt als een rode draad door het werk van Franz West. Zijn beelden nodigen de toeschouwer uit om ze te bekijken en te gebruiken als functionele objecten. Zijn werk zet ons aan het denken over onze leefomgeving en de sociale en persoonlijke activiteiten die er plaatsvinden. De kunstenaar streeft naar een soort interactie tussen het kunstwerk en de toeschouwer, tussen object en onderwerp. Deze wederkerigheid moet van de kunst een open en interactief proces maken.
The idea that art must be encountered or experienced is a common thread running through
Franz West’s work. His sculptures invite the spectator to look at them and to use them as functional objects. His work makes us think about our living environment and the social and personal activities that take place there. The artist sets out to create a sort of interaction between the artwork and the spectator, between object and subject. This reciprocity is supposed to make art an open and interactive process.
Collection M HKA, Antwerp
Visit the website:
Ode, 2001
---
Victor Alimpiev x Marian Zhunin
---
Preview: 3 first minutes
Ode formuleert esthetiek van conformiteit en uniformiteit. De acteurs, allemaal gekleed in katoenen T-shirts en broeken in dezelfde lichte kleur, voeren voorgeschreven bewegingen uit die de dagelijkse handelingen en reacties parodiëren. Toch wordt de choreografische perfectie van tijd tot tijd onderbroken. De soundtrack bestaat uit luide, rauwe muziek en een tekst die wel eens de Ode zou kunnen zijn die in de titel wordt genoemd. Dit is een sleutelwerk in Alimpievs vroege oeuvre. Met vermijding van een directe visuele verwijzing aan de sociale en culturele details van de post-Russische samenleving roept het decor een 'collectivistische' voorstelling op van het Russische avant-garde theater uit de jaren vlak voor en vlak na de Revolutie van 1917. Ode is ook een hedendaagse belichaming van ostranenie, de 'defamiliarization' die de criticus Viktor Sjklovski (1893-1984) theoretisch beschreef en nauw verwant is aan Brecht's Verfremdungseffekt.
Shklovsky writes: “Art is a way to experience the artful nature of an object, the object itself is not important.”
Ode formulates aesthetics of conformity and uniformity. The actors, all dressed in cotton T-shirts and pants in the same light color, carry out prescribed movements that parody daily actions and reactions. Yet, choreographic perfection is interrupted from time to time. The soundtrack consists of loud, raw music and a text that could well be the ode mentioned in the title.
This is a key work in Alimpiev’s early oeuvre. While avoiding a direct visual reference to the social and cultural details of post-Soviet-Russian society, the scenery evokes a ‘collectivistic’ performance of the Russian avant-garde theater from the years just before and just after the Revolution of 1917.
Visit the website:
The Sound of Crows is Know to Us by its Mournfulness, 2020
---
Mirre Yayla Séur
Or perhaps as a girl what had happened was this: for one moment she became a crow and heard crows the way crows hear themselves. Nothing has changed in the singing of the crows, the same pitches and frequencies spliced against a clearing in sunlight. Only for this one time her ears, her entire being, perceived these sounds according to the delicate inner coding of a crow. Just like the small brown and grey birds, so drab to our eyes, that to each other are splashes of the brightest iridescent colour, so, through a strange grace, she had perceived that day for those few moments as a crow does, had grasped their smooth eloquent harmonies gliding between the interrupted stuttering of the trees.
Visit the website:
Meeting (For 41 seconds), 2017
---
Mirre Yayla Séur
“Who are we when we remember and how are our narratives changed when we uncontrollably and almost forcefully re-visit our memories? In “Pretense of presence the foundation of self, based on memories as a set or given construct, is investigated. The work revolves around the attempt of trying to contain memories and their fluidity which inevitably escape us, change, and adapt by time.”
Mirre Yayla Séur is een Amsterdamse kunstenaar, ze studeerde theater en kreeg haar BA voor Fine Arts aan de Gerrit Rietveld Academie. Ze is mede-oprichter
van Absurd Beings, een platform dat tentoonstellingen en lezingen organiseert die de uitwisseling van kennis en kritiek door middel van kunst mogelijk maken. Het collectief wil een discussie op gang brengen binnen de ruimte van een kunsttentoonstelling en het gebruik van de tentoonstellingsruimte als ruimte voor wederzijds leren activeren. In het centrum van haar praktijk staat de positie van zichzelf en de anderen én hoe we ons in onze omgeving en in de ander positioneren. De tekeningen, audio, video en installaties roepen vooral vragen op over het lichaam, maar waarvan het lichaam waar het begint en eindigt worden opengelaten. Gefocust op de ontmoeting en de vormende factoren om ons heen, streeft ze ernaar om de dynamische relatie te onderzoeken van hoe we ons persoonlijk, en als mens, verhouden tot onze buitenwereld. Door te werken met een breed scala aan materialen, van glas tot metaal, van zand tot textiel, proberen haar installaties fragmenten samen te voegen die zowel de restsporen van ons wezen reflecteren als absorberen.
Mirre Yayla Séur is an Amsterdam based artist, she studied theatre and received her BA for FineArts at the Gerrit Rietveld Academie. She is a co-founder of AbsurdBeings, an inclusive platform that hosts exhibitions and lectures which enable the exchange of knowledge and critique through art. The collective aims to stimulate a discussion within the space of an art exhibition and activate the use of the exhibition space as a space of mutual learning.
At the center of her practice, there is always an issue of self and others and how we position ourselves within our surroundings and within the other. The drawings, audio, video, and installations mainly evoke questions about the body, but whose body and where it begins and ends are left open. Focused on the encounter and the shaping factors around us, she aims to investigate the dynamic relation of how we personally, and as humans, relate to our outside world. Working with a vast array of materials from glass to metal, sand to textile her installations try to blend together fragments that both reflect and absorb the residual traces of our very being.
Visit the website:
Meeting (For 41 seconds), 2017
---
Mirre Yayla Séur
“Who are we when we remember and how are our narratives changed when we uncontrollably and almost forcefully re-visit our memories? In “Pretense of presence the foundation of self, based on memories as a set or given construct, is investigated. The work revolves around the attempt of trying to contain memories and their fluidity which inevitably escape us, change, and adapt by time.”
Mirre Yayla Séur is een Amsterdamse kunstenaar, ze studeerde theater en kreeg haar BA voor Fine Arts aan de Gerrit Rietveld Academie. Ze is mede-oprichter
van Absurd Beings, een platform dat tentoonstellingen en lezingen organiseert die de uitwisseling van kennis en kritiek door middel van kunst mogelijk maken. Het collectief wil een discussie op gang brengen binnen de ruimte van een kunsttentoonstelling en het gebruik van de tentoonstellingsruimte als ruimte voor wederzijds leren activeren. In het centrum van haar praktijk staat de positie van zichzelf en de anderen én hoe we ons in onze omgeving en in de ander positioneren. De tekeningen, audio, video en installaties roepen vooral vragen op over het lichaam, maar waarvan het lichaam waar het begint en eindigt worden opengelaten. Gefocust op de ontmoeting en de vormende factoren om ons heen, streeft ze ernaar om de dynamische relatie te onderzoeken van hoe we ons persoonlijk, en als mens, verhouden tot onze buitenwereld. Door te werken met een breed scala aan materialen, van glas tot metaal, van zand tot textiel, proberen haar installaties fragmenten samen te voegen die zowel de restsporen van ons wezen reflecteren als absorberen.
Mirre Yayla Séur is an Amsterdam based artist, she studied theatre and received her BA for FineArts at the Gerrit Rietveld Academie. She is a co-founder of AbsurdBeings, an inclusive platform that hosts exhibitions and lectures which enable the exchange of knowledge and critique through art. The collective aims to stimulate a discussion within the space of an art exhibition and activate the use of the exhibition space as a space of mutual learning. At the center of her practice, there is always an issue of self and others and how we position ourselves within our surroundings and within the other. The drawings, audio, video, and installations mainly evoke questions about the body, but whose body and where it begins and ends are left open. Focused on the encounter and the shaping factors around us, she aims to investigate the dynamic relation of how we personally, and as humans, relate to our outside world. Working with a vast array of materials from glass to metal, sand to textile her installations try to blend together fragments that both reflect and absorb the residual traces of our very being.
Visit the website:
Walking Stick, 2014
---
Freddie Robins
Freddie Robins (1965) produceert hedendaagse kunstwerken met behulp van textielmaterialen en -processen. Ze staat bekend om haar inventief en provocerend breiwerk. Robins vindt breien een krachtig medium voor zelfexpressie en communicatie vanwege de culturele vooroordelen die er omheen liggen. Haar werk verkent relevante hedendaagse kwesties van het feminisme en de menselijke conditie, waarbij ze vraagtekens zet bij
conformiteit en noties van normaliteit. Recente werken gaan over de hiërarchie van materialen, het voorrecht van het ‘harde’ boven het ‘zachte’.
Freddie Robins (b.1965) produces contemporary art works using textile materials and processes. She is renowned for her inventive and provocative use of knitting. Robins finds knitting to be a powerful medium for self-expression and communication because of the cultural preconceptions that surround it. Her work explores pertinent contemporary issues of feminism and the human condition, questioning conformity and notions of normality. Recent works address the hierarchy of materials, the privileging of the ‘hard’ over the ‘soft ’.
Visit the website:
The Pretense of Presence, 2018
---
Mirre Yayla Séur
“Who are we when we remember and how are our narratives changed when we uncontrollably and almost forcefully re-visit our memories? In “Pretense of presence the foundation of self, based on memories as a set or given construct, is investigated. The work revolves around the attempt of trying to contain memories and their fluidity which inevitably escape us, change, and adapt by time.”
Mirre Yayla Séur is een Amsterdamse kunstenaar, ze studeerde theater en kreeg haar BA voor Fine Arts aan de Gerrit Rietveld Academie. Ze is mede-oprichter
van Absurd Beings, een platform dat tentoonstellingen en lezingen organiseert die de uitwisseling van kennis en kritiek door middel van kunst mogelijk maken. Het collectief wil een discussie op gang brengen binnen de ruimte van een kunsttentoonstelling en het gebruik van de tentoonstellingsruimte als ruimte voor wederzijds leren activeren. In het centrum van haar praktijk staat de positie van zichzelf en de anderen én hoe we ons in onze omgeving en in de ander positioneren. De tekeningen, audio, video en installaties roepen vooral vragen op over het lichaam, maar waarvan het lichaam waar het begint en eindigt worden opengelaten. Gefocust op de ontmoeting en de vormende factoren om ons heen, streeft ze ernaar om de dynamische relatie te onderzoeken van hoe we ons persoonlijk, en als mens, verhouden tot onze buitenwereld. Door te werken met een breed scala aan materialen, van glas tot metaal, van zand tot textiel, proberen haar installaties fragmenten samen te voegen die zowel de restsporen van ons wezen reflecteren als absorberen.
Mirre Yayla Séur is an Amsterdam based artist, she studied theatre and received her BA for FineArts at the Gerrit Rietveld Academie. She is a co-founder of AbsurdBeings, an inclusive platform that hosts exhibitions and lectures which enable the exchange of knowledge and critique through art. The collective aims to stimulate a discussion within the space of an art exhibition and activate the use of the exhibition space as a space of mutual learning. At the center of her practice, there is always an issue of self and others and how we position ourselves within our surroundings and within the other. The drawings, audio, video, and installations mainly evoke questions about the body, but whose body and where it begins and ends are left open. Focused on the encounter and the shaping factors around us, she aims to investigate the dynamic relation of how we personally, and as humans, relate to our outside world. Working with a vast array of materials from glass to metal, sand to textile her installations try to blend together fragments that both reflect and absorb the residual traces of our very being.
Visit the website:
NT (sbp 19.23), 2019
---
Achim Kobe
Achim Kobe, 1963, geboren in Gießen, Duitsland, is een kunstenaar die in Berlijn woont en werkt. Hij studeerde schilderkunst aan de Hochschule der Künste, Berlijn. Zijn aandachtsgebied is de structurele, niet-representatieve schilderkunst. Kobe heeft internationaal geëxposeerd, met tentoonstellingen in Künstlerhaus Berlin, Eigen+Art
Leipzig, Mark Müller, Zürich, ICA London en Christopher Grimes, Los Angeles. Hij heeft verschillende beurzen en residenties ontvangen, zijn werk is vertegenwoordigd in
talrijke openbare en particuliere collecties. De twee werken op papier onderzoeken de relatie tussen structuur en kleur. Ze variëren in verf toepassing op droge en natte oppervlakken. Daarnaast richten ze zich op verschillende expressies in verticale, horizontale en
diagonale compositie. In het midden van een technische en minimalistische manier van werken zijn het de pauzes die leiden tot de uiteindelijke creatie.
Achim Kobe, 1963 born in Gießen, Germany, is an artist who lives and works in Berlin. He studied painting at Hochschule der Künste, Berlin. His field of focus is structural, nonrepresentational painting. Kobe has exhibited internationally, with exhibitions at Künstlerhaus Berlin, Eigen+Art Leipzig, Mark Müller, Zürich ICA London and Christopher
Grimes, Los Angeles. He has been the recipient of several grants and residencies, his work is represented in numerous public and private collections. The two works on paper explore the relation between structure and colour. They vary in paint application on dry and wet surfaces. Besides this they focus on different expressions in vertical, horizontal and diagonal
composition. Amid the technical and minimalistic way of working process, the breaks lead to the final creation.
Visit the website:
Knitting creations
---
Annie Wintein
Voltooide jumpers of stalen met opzet,
gerealiseerd om mensen te inspireren:
misschien is het een kledingstuk met kleur en vorm
van hun eigen voorkeur, uitgevoerd door mij.
Completed jumpers or deliberate swatches, to
inspire people: maybe a piece of clothing with
colour and shape by their own preference, carried
out by me.
BASED ON… Charlotte Salomon, 2003
“ Life? Or Theatre?”
a title with question marks,
a life story,
a display of colours,
an immense creativity…
Visit the website:
Leave No-one Behind, 2020
---
Hilde Overbergh
In her work Hilde Overbergh (1964) likes to combine different media such as painting, sculpture and textile. She gives form to an experience of reality by sampling fragments of that reality together in different settings. By carefully making spatial compositions, she aims to create a specific rhythm, context related, suggesting new possibilities, so that alternative understandings may emerge. This process is a play between defined choices and intuition. It comes down to finding a balance between what already is and what she desires to create, between being and becoming.
Hilde Overbergh (1964) combineert in haar werk graag verschillende media zoals schilderkunst, sculptuur en textiel. Ze geeft vorm aan een beleving van de werkelijkheid door fragmenten van die werkelijkheid samen te voegen in verschillende settings. Door zorgvuldig ruimtelijke composities te maken, wil ze een specifiek ritme creëren, contextgebonden, dat nieuwe mogelijkheden suggereert, zodat er alternatieve inzichten kunnen ontstaan. Dit proces is een spel tussen gedefinieerde keuzes en intuïtie. Het komt erop aan een evenwicht te vinden tussen wat al is en wat ze wil creëren, tussen zijn en worden.
Visit the website:
CC, 2019
---
Christophe Coppens
Christophe Coppens is een Belgische kunstenaar en operaregisseur. Hij woont en werkt sinds kort weer in België.
Eat Shit, Watch Crap was een tentoonstelling in 2019 over sporen. Over een wereld die zichzelf blijft overtreffen in de grofheid van haar talen en gebruiken. Het werk ‘CC’ is een geassembleerd zelfportret, gemaakt van flarden textiel, verzameld over de jaren, en allen met een bijzondere betekenis gelinkt aan een specifieke periode uit diens leven. Het werk past in zijn zoektocht naar betekenis in zijn werk, zijn ideeën en plaats in de wereld.
Christophe Coppens is a Belgian artist and opera director. He recently lives and works in Belgium again.
Eat Shit, Watch Crap was an exhibition on traces in 2019. About a world that continues to surpass itself in the coarseness of its languages and customs. The work ‘CC’ is an assembled self-portrait, made of fragments of textile, collected over the years, and all with a special meaning linked to a specific period of his life. The work fits in his search for
meaning in his work, his ideas and place in the world.
Visit the website:
Arrow, 2002
---
Kinoshita Suchan
Arrows is één van een serie animatiefilms die tijdens Suchan Kinoshita’s eerste solotentoonstelling werd vertoond in het M HKA in 2002. De reeks verkende en ensceneerde de poreuze grenzen tussen droom, realiteit en verhaal. Arrows is geen uitzondering, die ons dit soort poëtisch en zeer visueel samenspel laten zien. Voor haar carrière als kunstenaar, werkte Kinoshita, het kind van een Duitse moeder en een Japanse vader, in het theater als acteur, regisseur en decorbouwer. Deze ervaringen informeerden haar visie als kunstenaar, over de rol van de toeschouwer als actieve toeschouwer en de meervoudige en individuele interpretatie van een kunstwerk.
Kunoshita’s kunstwerken ontvouwen zich in de loop van de tijd als dynamische processen waarin de persoonlijke relatie tussen de toeschouwer en het werk vorm krijgt. De plaats en de tijd van de presentatie spelen een belangrijke rol. Statische voorstellingen en voorstellingen van ‘iets anders’ zijn wat haar betreft slechts een afleiding. Het uitgangspunt is dus niet elke gecompliceerde figuratie of abstractie, maar een herkenbaar en eenvoudig ding - een pijl. Kinoshita richt onze aandacht heel bewust op dit alledaagse object in een openbare ruimte, in dit geval een Cultureel Centrum. De polystyreen achtergrond, die als projectiescherm fungeert, versterkt deze visuele eenvoud en geeft het geheel een meer architecturale dimensie.
Arrows is one of a series of animated films shown during Suchan Kinoshita’s first solo exhibition at the M HKA in 2002. The series explored and staged to show the porous boundaries between dream, reality and narrative. Arrows is no exception, presenting us with this sort of poetic and highly visual interplay. Before her career as an artist, Kinoshita, the child of a German mother and Japanese father, worked in the theatre as actor, director and set builder. These experiences informed her views, as an artist, on the role of the spectator as an active observer and the multiple and individual interpretation of a work of art.
Kunoshita’s works of art unfold in the course of time, as dynamic processes in which the personal relationship between the spectator and the work take shape. The place and time of the presentation play an important part. As far as she is concerned, static depictions and representations of ‘something else’ are only a distraction. So the starting point here is not any complicated figuration or abstraction, but a recognisable and simple thing – an arrow. Kinoshita very deliberately focuses our attention on this everyday object in a public place, in this case a museum. The polystyrene background, which acts as a projection screen, reinforces this visual simplicity and gives the whole thing a more architectural dimension.
Visit the website:
Cecil, 2014
---
Freddie Robins
Freddie Robins (1965) produceert hedendaagse kunstwerken met behulp van textielmaterialen en -processen. Ze staat bekend om haar inventief en provocerend breiwerk. Robins vindt breien een krachtig medium voor zelfexpressie en communicatie vanwege de culturele vooroordelen die er omheen liggen. Haar werk verkent relevante hedendaagse kwesties van het feminisme en de menselijke conditie, waarbij ze vraagtekens zet bij
conformiteit en noties van normaliteit. Recente werken gaan over de hiërarchie van materialen, het voorrecht van het ‘harde’ boven het ‘zachte’.
Freddie Robins (b.1965) produces contemporary art works using textile materials and processes. She is renowned for her inventive and provocative use of knitting. Robins finds knitting to be a powerful medium for self-expression and communication because of the cultural preconceptions that surround it. Her work explores pertinent contemporary issues of feminism and the human condition, questioning conformity and notions of normality. Recent works address the hierarchy of materials, the privileging of the ‘hard’ over the ‘soft ’.
Visit the website:
NT (sbp 19.25), 2019
---
Achim Kobe
Achim Kobe, 1963, geboren in Gießen, Duitsland, is een kunstenaar die in Berlijn woont en werkt. Hij studeerde schilderkunst aan de Hochschule der Künste, Berlijn. Zijn aandachtsgebied is de structurele, niet-representatieve schilderkunst. Kobe heeft internationaal geëxposeerd, met tentoonstellingen in Künstlerhaus Berlin, Eigen+Art
Leipzig, Mark Müller, Zürich, ICA London en Christopher Grimes, Los Angeles. Hij heeft verschillende beurzen en residenties ontvangen, zijn werk is vertegenwoordigd in
talrijke openbare en particuliere collecties. De twee werken op papier onderzoeken de relatie tussen structuur en kleur. Ze variëren in verf toepassing op droge en natte oppervlakken. Daarnaast richten ze zich op verschillende expressies in verticale, horizontale en
diagonale compositie. In het midden van een technische en minimalistische manier van werken zijn het de pauzes die leiden tot de uiteindelijke creatie.
Achim Kobe, 1963 born in Gießen, Germany, is an artist who lives and works in Berlin. He studied painting at Hochschule der Künste, Berlin. His field of focus is structural, nonrepresentational painting. Kobe has exhibited internationally, with exhibitions at Künstlerhaus Berlin, Eigen+Art Leipzig, Mark Müller, Zürich ICA London and Christopher
Grimes, Los Angeles. He has been the recipient of several grants and residencies, his work is represented in numerous public and private collections. The two works on paper explore the relation between structure and colour. They vary in paint application on dry and wet surfaces. Besides this they focus on different expressions in vertical, horizontal and diagonal
composition. Amid the technical and minimalistic way of working process, the breaks lead to the final creation.
Visit the website:
I Had No Where to Go, 2020
---
Ilse Van Roy
Darling Melusine
Source of Inspiration
Life giver and destroyer
Sister Agnes, Sweet Mother
Of memory and imagination
Trismegistus, Tacitus and Saints
Dearest brothers from another mother
For beauty we no longer
Compete with you
The law of attraction
Lures to travel beyond the leaves
Ascending the Tree of Heaven
Counterpoints and stepstones on a scale
Rooted ladder of promise
A Play with Arts and Crafts
Symphonic composition of the Fourth Way
Traces of peanuts scattered aground
Feet ben exploring eight Paths of Glory
Space Cowboys and Indians
Challenge of the unknown
Of wild, forbidden pleasures
Is This What Heaven Looks Like?
— Wim Wauman
Visit the website:
DK Botte, 2019
---
Dialogist-Kantor
Conscious use of poor materials, recycled, second-hand, daily-use as a resistance against
establishment. Freewheeling interpretations of references as art history, literature and slapstick humor. Sculpture, performance, typography, photography, ceramics are often mixed together to create fictionalised situations and question the ephemeral / immortality off our artistic practice. Living and working as a couple, influenced by rock&roll, dialogues are never finished, always discussed. Things happen.
“It does not matter where
the carpet flies
as long as it flies“
extract van Memoirs of a flying carpet / Lentävän
maton muistelmat
door KAUKO LENTO
Bewust gebruik van arme materialen, gerecycleerd, tweedehands, als weerstand tegen het establishment. Vrije interpretaties uit de kunstgeschiedenis, literatuur en het dagelijks leven gemixt met slapstickhumor. Sculptuur, performance, typografie, fotografie en keramiek worden vaak aangewend om fictieve situaties te creëren en de kortstondigheid en onsterfelijkheid van onze kunstpraktijk in vraag te stellen.
DIALOGIST-KANTOR leven en werken als koppel in een rock & roll attitude, ze dialogeren en bespreken alles altijd. Dingen gebeuren.
Visit the website:
Arrow, 2002
---
Kinoshita Suchan
Arrows is één van een serie animatiefilms die tijdens Suchan Kinoshita’s eerste solotentoonstelling werd vertoond in het M HKA in 2002. De reeks verkende en ensceneerde de poreuze grenzen tussen droom, realiteit en verhaal. Arrows is geen uitzondering, die ons dit soort poëtisch en zeer visueel samenspel laten zien. Voor haar carrière als kunstenaar, werkte Kinoshita, het kind van een Duitse moeder en een Japanse vader, in het theater als acteur, regisseur en decorbouwer. Deze ervaringen informeerden haar visie als kunstenaar, over de rol van de toeschouwer als actieve toeschouwer en de meervoudige en individuele interpretatie van een kunstwerk.
Kunoshita’s kunstwerken ontvouwen zich in de loop van de tijd als dynamische processen waarin de persoonlijke relatie tussen de toeschouwer en het werk vorm krijgt. De plaats en de tijd van de presentatie spelen een belangrijke rol. Statische voorstellingen en voorstellingen van ‘iets anders’ zijn wat haar betreft slechts een afleiding. Het uitgangspunt is dus niet elke gecompliceerde figuratie of abstractie, maar een herkenbaar en eenvoudig ding - een pijl. Kinoshita richt onze aandacht heel bewust op dit alledaagse object in een openbare ruimte, in dit geval een Cultureel Centrum. De polystyreen achtergrond, die als projectiescherm fungeert, versterkt deze visuele eenvoud en geeft het geheel een meer architecturale dimensie.
Arrows is one of a series of animated films shown during Suchan Kinoshita’s first solo exhibition at the M HKA in 2002. The series explored and staged to show the porous boundaries between dream, reality and narrative. Arrows is no exception, presenting us with this sort of poetic and highly visual interplay. Before her career as an artist, Kinoshita, the child of a German mother and Japanese father, worked in the theatre as actor, director and set builder. These experiences informed her views, as an artist, on the role of the spectator as an active observer and the multiple and individual interpretation of a work of art.
Kunoshita’s works of art unfold in the course of time, as dynamic processes in which the personal relationship between the spectator and the work take shape. The place and time of the presentation play an important part. As far as she is concerned, static depictions and representations of ‘something else’ are only a distraction. So the starting point here is not any complicated figuration or abstraction, but a recognisable and simple thing – an arrow. Kinoshita very deliberately focuses our attention on this everyday object in a public place, in this case a museum. The polystyrene background, which acts as a projection screen, reinforces this visual simplicity and gives the whole thing a more architectural dimension.
Visit the website:
Alignment, 2015
---
Sofie Haesaerts
Alignment strekt zich symbolisch uit als een map tussen hemel en hel. De wet van de causaliteit waar we niet aan ontkomen kunnen, de gevolgen van ons handelen, verslavingen, illusies. Onze over-ambities die ons zo ver hebben gedreven dat er noch lucht noch grond onder onze voeten of vleugels te vinden is. Verloren in de zee is introspectie en evaluatie het pad uit de duisternis. Of bij ontkenning een dieper vallen in onze zelfgecreëerde hel. Vanuit de dualiteit is in het midden een takken- omstrengeling te vinden uit de gezamenlijke groei die ontstaat uit liefde en vergeving.
Alignment stretches symbolically like a folder between heaven and hell. The law of causality from which we cannot escape, the consequences of our actions, addictions, illusions. Our over-ambitions that have driven us so far that there is neither air nor ground beneath our feet or wings to be found. Lost in the sea, introspection and evaluation is the path out of darkness. Or, in denial, a deeper fall into our self-created hell. From the duality one can find a twig of branches in the center, derived from the joint growth that comes from love and forgiveness.
Visit the website:
Leave No-one Behind, 2020
---
Hilde Overbergh
In her work Hilde Overbergh (1964) likes to combine different media such as painting, sculpture and textile. She gives form to an experience of reality by sampling fragments of that reality together in different settings. By carefully making spatial compositions, she aims to create a specific rhythm, context related, suggesting new possibilities, so that alternative understandings may emerge. This process is a play between defined choices and intuition. It comes down to finding a balance between what already is and what she desires to create, between being and becoming.
Hilde Overbergh (1964) combineert in haar werk graag verschillende media zoals schilderkunst, sculptuur en textiel. Ze geeft vorm aan een beleving van de werkelijkheid door fragmenten van die werkelijkheid samen te voegen in verschillende settings. Door zorgvuldig ruimtelijke composities te maken, wil ze een specifiek ritme creëren, contextgebonden, dat nieuwe mogelijkheden suggereert, zodat er alternatieve inzichten kunnen ontstaan. Dit proces is een spel tussen gedefinieerde keuzes en intuïtie. Het komt erop aan een evenwicht te vinden tussen wat al is en wat ze wil creëren, tussen zijn en worden.
Visit the website:
Leave No-one Behind, 2020
---
Hilde Overbergh
In her work Hilde Overbergh (1964) likes to combine different media such as painting, sculpture and textile. She gives form to an experience of reality by sampling fragments of that reality together in different settings. By carefully making spatial compositions, she aims to create a specific rhythm, context related, suggesting new possibilities, so that alternative understandings may emerge. This process is a play between defined choices and intuition. It comes down to finding a balance between what already is and what she desires to create, between being and becoming.
Hilde Overbergh (1964) combineert in haar werk graag verschillende media zoals schilderkunst, sculptuur en textiel. Ze geeft vorm aan een beleving van de werkelijkheid door fragmenten van die werkelijkheid samen te voegen in verschillende settings. Door zorgvuldig ruimtelijke composities te maken, wil ze een specifiek ritme creëren, contextgebonden, dat nieuwe mogelijkheden suggereert, zodat er alternatieve inzichten kunnen ontstaan. Dit proces is een spel tussen gedefinieerde keuzes en intuïtie. Het komt erop aan een evenwicht te vinden tussen wat al is en wat ze wil creëren, tussen zijn en worden.
Visit the website:
Arrow, 2002
---
Kinoshita Suchan
Arrows is één van een serie animatiefilms die tijdens Suchan Kinoshita’s eerste solotentoonstelling werd vertoond in het M HKA in 2002. De reeks verkende en ensceneerde de poreuze grenzen tussen droom, realiteit en verhaal. Arrows is geen uitzondering, die ons dit soort poëtisch en zeer visueel samenspel laten zien. Voor haar carrière als kunstenaar, werkte Kinoshita, het kind van een Duitse moeder en een Japanse vader, in het theater als acteur, regisseur en decorbouwer. Deze ervaringen informeerden haar visie als kunstenaar, over de rol van de toeschouwer als actieve toeschouwer en de meervoudige en individuele interpretatie van een kunstwerk.
Kunoshita’s kunstwerken ontvouwen zich in de loop van de tijd als dynamische processen waarin de persoonlijke relatie tussen de toeschouwer en het werk vorm krijgt. De plaats en de tijd van de presentatie spelen een belangrijke rol. Statische voorstellingen en voorstellingen van ‘iets anders’ zijn wat haar betreft slechts een afleiding. Het uitgangspunt is dus niet elke gecompliceerde figuratie of abstractie, maar een herkenbaar en eenvoudig ding - een pijl. Kinoshita richt onze aandacht heel bewust op dit alledaagse object in een openbare ruimte, in dit geval een Cultureel Centrum. De polystyreen achtergrond, die als projectiescherm fungeert, versterkt deze visuele eenvoud en geeft het geheel een meer architecturale dimensie.
Arrows is one of a series of animated films shown during Suchan Kinoshita’s first solo exhibition at the M HKA in 2002. The series explored and staged to show the porous boundaries between dream, reality and narrative. Arrows is no exception, presenting us with this sort of poetic and highly visual interplay. Before her career as an artist, Kinoshita, the child of a German mother and Japanese father, worked in the theatre as actor, director and set builder. These experiences informed her views, as an artist, on the role of the spectator as an active observer and the multiple and individual interpretation of a work of art.
Kunoshita’s works of art unfold in the course of time, as dynamic processes in which the personal relationship between the spectator and the work take shape. The place and time of the presentation play an important part. As far as she is concerned, static depictions and representations of ‘something else’ are only a distraction. So the starting point here is not any complicated figuration or abstraction, but a recognisable and simple thing – an arrow. Kinoshita very deliberately focuses our attention on this everyday object in a public place, in this case a museum. The polystyrene background, which acts as a projection screen, reinforces this visual simplicity and gives the whole thing a more architectural dimension.
Visit the website:
What Heaven Looks Like, 2019
---
Ilse Van Roy
Darling Melusine
Source of Inspiration
Life giver and destroyer
Sister Agnes, Sweet Mother
Of memory and imagination
Trismegistus, Tacitus and Saints
Dearest brothers from another mother
For beauty we no longer
Compete with you
The law of attraction
Lures to travel beyond the leaves
Ascending the Tree of Heaven
Counterpoints and stepstones on a scale
Rooted ladder of promise
A Play with Arts and Crafts
Symphonic composition of the Fourth Way
Traces of peanuts scattered aground
Feet ben exploring eight Paths of Glory
Space Cowboys and Indians
Challenge of the unknown
Of wild, forbidden pleasures
Is This What Heaven Looks Like?
— Wim Wauman
Visit the website:
What Heaven Looks Like, 2019
---
Ilse Van Roy
Darling Melusine
Source of Inspiration
Life giver and destroyer
Sister Agnes, Sweet Mother
Of memory and imagination
Trismegistus, Tacitus and Saints
Dearest brothers from another mother
For beauty we no longer
Compete with you
The law of attraction
Lures to travel beyond the leaves
Ascending the Tree of Heaven
Counterpoints and stepstones on a scale
Rooted ladder of promise
A Play with Arts and Crafts
Symphonic composition of the Fourth Way
Traces of peanuts scattered aground
Feet ben exploring eight Paths of Glory
Space Cowboys and Indians
Challenge of the unknown
Of wild, forbidden pleasures
Is This What Heaven Looks Like?
— Wim Wauman
Visit the website:
Hey Jute, 2017
---
Alexander Marinus
Een op maat gemaakt kussen gemaakt van ruwe jute vezelbundels die aan elkaar zijn genaaid
en gevuld met afval vezels van het kammen en borstelen. Het lange, glanzende kussen toont het potentieel van de vezel in zijn zuiverste vorm. De lengte van het kussen is de gemiddelde lengte van de jutevezel.
A bespoke cushion crafted out of raw jute fibre bundles stitched together and stuff ed with waste fibre from combing and brushing. The long, lustrous cushion showcases the potential of the fibre in its purest state. The length of the cushion is the average length of jute fibre.
#rawjute #rawfibre #rawtextile #rawcraft
#textiledesign #experimentaltextile
#experimentalcraft #hybridtextile #textileobject
Visit the website:
Be afraid, 2019
---
Freddie Robins
Freddie Robins (1965) produceert hedendaagse kunstwerken met behulp van textielmaterialen en -processen. Ze staat bekend om haar inventief en provocerend breiwerk. Robins vindt breien een krachtig medium voor zelfexpressie en communicatie vanwege de culturele vooroordelen die er omheen liggen. Haar werk verkent relevante hedendaagse kwesties van het feminisme en de menselijke conditie, waarbij ze vraagtekens zet bij
conformiteit en noties van normaliteit. Recente werken gaan over de hiërarchie van materialen, het voorrecht van het ‘harde’ boven het ‘zachte’.
Freddie Robins (b.1965) produces contemporary art works using textile materials and processes. She is renowned for her inventive and provocative use of knitting. Robins finds knitting to be a powerful medium for self-expression and communication because of the cultural preconceptions that surround it. Her work explores pertinent contemporary issues of feminism and the human condition, questioning conformity and notions of normality. Recent works address the hierarchy of materials, the privileging of the ‘hard’ over the ‘soft ’.
Visit the website:
Meeting (For 41 seconds), 2017
---
Mirre Yayla Séur
“Who are we when we remember and how are our narratives changed when
we uncontrollably and almost forcefully re-visit our memories? In “Pretense of presence the foundation of self, based on memories as a set or given construct, is investigated. The work revolves around the attempt of trying to contain memories and their fluidity which inevitably escape us, change, and adapt by time.”
Mirre Yayla Séur is een Amsterdamse kunstenaar, ze studeerde theater en kreeg haar BA voor Fine Arts aan de Gerrit Rietveld Academie. Ze is mede-oprichter
van Absurd Beings, een platform dat tentoonstellingen en lezingen organiseert die de uitwisseling van kennis en kritiek door middel van kunst mogelijk maken. Het collectief wil een discussie op gang brengen binnen de ruimte van een kunsttentoonstelling en het gebruik van de tentoonstellingsruimte als ruimte voor wederzijds leren activeren.
In het centrum van haar praktijk staat de positie van zichzelf en de anderen én hoe we ons in onze omgeving en in de ander positioneren. De tekeningen, audio, video en installaties roepen vooral vragen op over het lichaam, maar waarvan het lichaam waar het begint en eindigt worden opengelaten. Gefocust op de ontmoeting en de vormende factoren om ons heen, streeft ze ernaar om de dynamische relatie te onderzoeken van hoe we ons persoonlijk, en als mens, verhouden tot onze buitenwereld. Door te werken met een breed scala aan materialen, van glas tot metaal, van zand tot textiel, proberen haar installaties fragmenten samen te voegen die zowel de restsporen van ons wezen reflecteren als absorberen.
Mirre Yayla Séur is an Amsterdam based artist, she studied theatre and received her BA for FineArts at the Gerrit Rietveld Academie. She is a co-founder of AbsurdBeings, an inclusive platform that hosts exhibitions and lectures which enable the exchange of knowledge and critique through art. The collective aims to stimulate a discussion within the space of an art exhibition and activate the use of the exhibition space as a space of mutual learning.
At the center of her practice, there is always an issue of self and others and how we position ourselves within our surroundings and within the other. The drawings, audio, video, and installations mainly evoke questions about the body, but whose body and where it begins and ends are left open. Focused on the encounter and the shaping factors around us, she aims to investigate the dynamic relation of how we personally, and as humans, relate to our outside world. Working with a vast array of materials from glass to metal, sand to textile her installations try to blend together fragments that both reflect and absorb the residual traces of our very being.
Visit the website: